Over ‘(universitaire) karaktermoordenaars’, ‘geheime staatsagenten’ en andere georkestreerde wanen

Massavormingstactieken op basis van fake news en complottheorieën vormen al langer dan vandaag de norm in wat het OCAD de Tegenbeweging noemt. Daar komen nu ook steeds vaker lastercampagnes t.o.v. personen bij die duidelijk gecoördineerd worden door de ‘nieuwe meesters’ van deze Tegenbeweging en waarbij leugenachtige verzinsels enkel dienen ter intimidatie van hun critici. Zoals onlangs met mij gebeurde…

Voor de meeste mensen die ‘De psychologie van totalitarisme’ van Mattias Desmet aandachtig gelezen hebben en de zogenaamde 'maatschappijkritiek' die deze prof. klinische psychologie op social media en in tal van interviews ten berde brengt een beetje kritisch volgen, is het logisch dat de UGent in februari van dit jaar besliste om Desmet niet langer hoofddocent van het vak ‘cultuur- en maatschappijkritiek’ te laten zijn en om zijn boek niet langer als dusdanig lesmateriaal voor dat vak te laten vormen.

Wie opmerkt hoe Desmet wetenschappelijke bevindingen en uitspraken van grote denkers op de meest bevooroordeelde manier verdraait en hoe hij de meest subjectieve interpretaties van ons maatschappelijk functioneren als academische waarheid presenteert, staat er niet versteld van dat de 2 commissies die de lesinhoud en de wetenschappelijke integriteit van Desmet hadden onderzocht, eveneens concludeerden dat de prof. zich schuldig maakte aan zaken als “‘bijvoorbeeld niet correct­ citeren, plagiëren, onderzoeksresultaten uit hun context trekken, data selectief gebruiken, cherrypicking, niet de meest actuele theoretische kaders gebruiken”, zoals decaan Prof. Ann Buysse de beslissing van de UGent in dit artikel beargumenteerde.

De decaan benadrukte hierbij bovendien dat het bij de beslissing ook ging over wat NIET in het boek staat en argumenteerde dat “meerdere perspectieven belangrijk zijn in een bachelorvak dat een brede introductie geeft”.

Wanneer we vaststellen hoe Desmet in zijn boek de oorspronkelijke betekenis van de term ‘totalitarisme’ volledig uitholt en reduceert tot  ‘het symptoom bij uitstek van de Verlichtingtraditie’, waarbij die traditie dan weer één-op-één synoniem zou zijn van een ‘mechanistisch-materialistische wetenschapsideologie’ die dominant zou zijn, en wanneer we opmerken dat Desmet in de  maatschappij slechts 3 groepen mensen onderscheidt (de massa "gehypnotiseerde volgelingen", een tweede groep die alles doorziet maar zwijgt, en een kleine groep ‘vrijmoedige waarheidssprekers’ waartoe Desmet en zijn achterban zelf zouden behoren), dan getuigt dit o.i.  van een zodanig eenzijdige simplificatie van wat maatschappijkritiek zou moeten zijn – het  vak waarvoor Desmet zijn boek als handboek inzette – dat niet kan gesteld worden dat het voldeed aan dit criterium. 

Om nog maar te zwijgen over “het ultieme tegengif” dat Desmet voorstelt voor het “nieuw soort totalitarisme” dat zich volgens hem “merkwaardig realistisch aftekent aan de maatschappelijke horizon”. Dat zou er namelijk uit bestaan om ons zoveel mogelijk te ontdoen van alles wat de “seminale religieuze ervaring” bezoedelt en “empathisch te resoneren” met “sublieme esthetische figuren” waardoor we de “tijdloze principes van het leven kunnen ontdekken” en “het gevoel hebben de essentie van het leven te begrijpen en in contact te staan met het grootste, ordenende principe dat uit heel het universum spreekt”.

“Karaktermoord”

Maar dat alles is duidelijk niet het geval voor de vele volgers die Desmet de afgelopen jaren met zijn bedenkelijk gedachtegoed via tal van al even bedenkelijke fora om zich heen wist te scharen. Zij bestempelen de beslissing van de UGent dan ook massaal als een “karaktermoord”.

En dat ze precies die term in de mond nemen is niet toevallig… Vlak nadat de UGent in september 2022 aankondigde het lesmateriaal en het wetenschappelijk werk van Desmet te zullen laten onderzoeken ging Desmet in oktober 2022 namelijk van start met een uitgekiende imagocampagne in 3 luiken die moest doen uitschijnen alsof niet zijn lesinhouden en zijn wetenschappelijke integriteit door de onderzoekscommissies werden geviseerd, maar wel hij als persoon. 

Hierbij postte hij eerst een blog - “Some notes on the tragicomic attempt to burn me at stake", waarin hij zichzelf positioneerde als een heks die men op de “brandstapel” wou krijgen. Dan postte hij een soortgelijk artikel in het Nederlands bij zijn vrienden van Doorbraak. “Mijn milde j’accuse", heette die, en die diende om hem als een sympathieke Zola te doen overkomen. En daarna postte een met Desmet bevriend ‘burgerjournalist’ bij De Wereld Morgen een blogpost die de titel “Spreken over en met mensen” droeg (een blogpost die De Wereld Morgen weer verwijderde en dit ook motveerde.)

Stuk voor stuk zijn het tactieken die zijn volgers moesten doen geloven dat hij monddood zou worden gemaakt en dus zou worden gefnuikt in zijn “vrijmoedig waarheidsspreken” dat – naar eigen zeggen – broodnodig zou zijn en waarbij hij het – alweer naar eigen zeggen – voor de groep volgers zou opnemen. 

Stuk voor stuk met succes. Want bij elke inhoudelijke kritiek op Desmet die vanaf dan in de media verscheen werd er door veel volgers van Desmet al helemaal niet meer op de inhoud van de kritiek ingegaan maar tierden de woorden “heksenjacht”, “totalitarisme”, “gedachtenpolitie” en “cancel culture” welig.

Bovendien was het opvallend hoe, hoewel de schrijfsels, uitspraken of gedragingen van Desmet werden bekritiseerd, veel volgers van Desmet zich persoonlijk aangevallen leken te voelen. Sommigen meenden zelfs zelf “geridiculiseerd en uitgemaakt” te worden.

Tot een kookpunt kwam het helemaal op het moment dat de UGent haar beslissing bekend maakte en Desmet in De Standaard met veel pathos liet noteren:

"Als de universiteit nu zegt dat ze haar vertrouwen behoudt in de criticasters van mijn boek, dan is dat voor mij hetzelfde als de onschuld van iemand staande houden, terwijl die met het bebloede mes van de moord in de hand staat."

Perfect beargumenteerde inhoudelijke kritiek op de schrijfsels en de uitlatingen van Desmet werd zo opeens vergeleken met een poging tot moord. En een perfect legitieme beslissing die genomen werd op basis van inhoudelijk onderzoek van het lesmateriaal en het wetenschappelijk werk van Desmet, werd zo opeens een “academische karaktermoord”.

Verzinsels uit het niets  

Niet alleen lieten veel mensen zich door deze uitgekiende imagoshow en georkestreerde schwalbe van Desmet in de gedachtegang “karaktermoord” manipuleren, sommige mensen deden er zelfs een schepje bovenop. Zo ook ‘Vrijdenker’ Steven DS, één van de pennen van de verschillende actiegroepjes die sinds corona zijn ontstaan en die ik net zoals het Coördinatieorgaan voor de Dreigingsanalyse OCAD ‘de Tegenbeweging’ noem.

Steven DS kwam op de proppen met een sensationeel gebrachte maar compleet uit de duim gezogen theorie die zou moeten ‘onthullen’ dat een “geheime samenzwering” de beslissing van de UGent zou hebben aangestuurd.

De vermeende spilfiguur van die vermeende “geheime samenzwering” achter de al even vermeende “academische karaktermoord”? Ikzelf.

Steven DS stelde mij voor als een “reclamemaakster met een overheidscontract” die “bijzonder gedreven” zou zijn in “het fervent en langdurig aanjagen van de publieke karaktermoord van Desmet”, waarbij ik “hoofdzakelijk, maar niet alleen” Desmet zou “viseren” omwille van “hun gevaarlijke systeemkritiek” - iets dat ik zou doen om te “influencen” en waarbij ik met mijn “boodschappen” “gemakkelijk toegang tot de media” zou krijgen en  samen met een moeder van een student en iemand van de opleidingscommissie van de UGent zou ik een geheim plan hebben gesmeed dat de “voorbereiding van een universitaire karaktermoord” moest voorstellen.

Alle details kan u via deze substack lezen maar het betrof hier dus een overduidelijk verzonnen complotverhaaltje, waarbij elke vorm van context en inhoudelijke argumentatie ontbrak, bedoeld om iets te “bewijzen” dat al even illusoir was.

En dat allemaal op basis van een volledig uit de context gerukte screenshot van een Facebookreactie van maanden geleden die Steven ergens in de diepste krochten van Twitter was gaan zoeken maar die gewoon openbaar op mijn Facebookpagina stond.

Dus toen ik Steven DS de dag na zijn ‘onthulling’ op de context en de datum van die screenshot wees, die duidelijk maakten dat Steven zich schuldig maakte aan lasterlijke verzinsels die nergens op gebaseerd waren, werd het nog mooier…  

Want in een reactie die daarop volgde, gaf Steven DS letterlijk toe dat hij nergens bewijs voor had (uiteraard niet) en het ook van plan was om het te zoeken om daarna de bewijslast bij mij te blijven leggen om “frappante” en “meldenswaardige” “mechanismen” te weerleggen waar hij met dit artikel “vooral de nadruk de op wil leggen”, maar die deze screenshot in de verste verte niet illustreerde.

Geheime agenten van de Stasi

Het allervenijnigste aan het lasterverhaaltje van Steven DS schuilde trouwens in de staart.

Misschien onder invloed van zijn geweldig EiGeN oNdErZoEk naar het “complot” achter “de voorbereiding van een universitaire karaktermoord”, lijkt Steven op het eind van zijn stuk volledig de pedalen kwijt en op te gaan in zijn persoonlijke fantasieën waarbij hij mij vergelijkt met “Erich Honecker en zijn gemotiveerde Stasi-medewerkers uit de DDR”. Een “vergelijking” die “verschillende oud-professoren” van Steven DS naar eigen zeggen “wel zouden smaken”. “En al zeker de ouwe rebelse prof filosofie Jaap Kruithof, wiens prijs ik in 2011 mee in ontvangst mocht nemen, en aan wie ik dit artikel graag opdraag”, voegde Steven DS er nog aan toe.

Om dan de pedalen weer terug te zoeken en zijn fantasie te gronden in een “nagedachte” waarin hij aangeeft dat er in tijdens de coronacrisis in Nederland een denktank Desinformatie vol influencers door de Nederlandse overheid betaald zou zijn.

Het is precies deze insinuatie, van het bestaan van zogenaamde “trusted intermediaries” die in opdracht van de staat beïnvloedende boodschappen zouden moeten brengen aan de gemeenschappen en waarbij ik een ‘geheim agent’ van de overheid zou zijn, die ervoor zorgt dat het stuk van Steven DS toch wel sterk doet denken aan de ronduit misdadige oproep ‘De geheime agenten van de Belgische Stasi: Rook hen uit’ die uit de koker van Michaël Verstraeten van Viruswaanzin indertijd kwam.

En laat het nu net Michael Verstraeten zijn die mij via Twitter als eerste attent maakte op het bestaan van het lasterlijk verhaaltje van Steven DS en de protagonist eruit met mijn persoon in verband bracht…

Van luchtbel tot lawine

Hoewel het dus een makkelijk te doorprikken luchtbel betrof, werden de leugenachtige verzinsels van Steven DS door de usual suspects van de Tegenbeweging meteen opgenomen, aangedikt en op een steeds hallucinantere manier (die ik in detail beschrijf in deze substack) verder aan het rollen gebracht

Want helaas voor Steven DS, die met zijn ‘onthulling’ ongetwijfeld hoopte om niet alleen duimpjes te scoren bij de complotdenkende achterban maar ook nieuwe fans te rekruteren binnen de grote schare volgers van Desmet, was het een andere would-be-meester van de Tegenbeweging die in Stevens plaats met de bedenkelijke pluimen ging lopen.

Ex-De Zondag-journalist Luc DW deed er zoals gewoonlijk nog een lasterlijk schepje bovenop door alle inhoudelijke context rond de fameuze screenshot weg te laten en puur op mijn persoon te spelen, goed wetende dat het gretig becommentarieerd, geliket en gedeeld zou worden door zijn trouwe soldaatjes, en goed wetende dat hij hen daarmee voor de zoveelste keer op oorlogspad zou sturen.

Het resultaat van deze lastercampagne waarbij de vergelijkingen met de Stasi welig bleven tieren?

Een lawine aan agressieve haatberichten aan mijn persoonlijk adres door mensen die zich blijkbaar niet kunnen voorstellen dat verschillende personen uit verschillende hoeken de uitspraken en schrijfsels van hun helden bekritiseren zonder dat daar enig bijkomend persoonlijk voordeel of samenzwering mee is gemoeid.

Misschien omdat ze zelf enkel actief zijn binnen echokamers waar de donatieknop steevast binnen handbereik ligt en gecoördineerde aanvallen op de verzonnen vijandsbeelden op basis van laster en leugens duidelijk wél als tactiek worden toegepast?

Nieuwe meesters op zoek naar vuile was

Want dat een luchtbel kan uitgroeien tot een lawine, is precies een gevolg van het feit dat enkele van de nieuwe meesters van de Tegenbeweging wiens uitlatingen en gedragingen ik in mijn stukken die gepubliceerd zijn in De Morgen, De Wereld Morgen, Liberales of Aktief bespreek (stukken waar ik uiteraard niet voor betaald word) de projecties op mijn persoon al even aan het voeden waren.

Niet alleen Mattias Desmet, maar ook Steve Van Herreweghe en Sam Brokken waren me namelijk al enige tijd op social media aan het afschilderen als “staatscheckdiva”, door te verwijzen naar mijn “communicatiebureau” en door te insinueren dat ik met een “club” van verschillende personen zou “samenwerken” en “betaald” zou worden om hun uitlatingen en gedragingen te bekritiseren.

Sam Brokken, Belgisch posterboy van The Great Barrington Declaration, is nog zo’n protagonist uit de Vlaamse Tegenbeweging die er een martelaarsstatuut kreeg toegekend omdat hij Galileo Gambit-gewijs beweert ontslagen te zijn als onderzoeker aan de PXL-hogeschool (waar hij nog maar enkele maanden werkte, onder een contract waar we niets van weten) naar aanleiding van zijn uitspraken in De Zevende Dag en die er o.a. via de serie Tegenwind in geslaagd is mensen te doen geloven dat hij een “wetenschapper in het oog van de coronastorm” zou zijn.

En dat terwijl wie ook maar één blik werpt op het burgerinitiatief www.tegenwindmolen.be (een site die werd opgericht om “de denkfouten, de desinformatie en het gebrek aan kritische vaardigheden van de (soms zelfverklaarde) experten in de coronacrisis” bloot te leggen en uit te leggen) meteen inziet dat Brokken helemaal niet voldoet aan de criteria waaraan een wetenschapper normaliter zou moeten voldoen. .

En ook het martelaarsstatuut van Sam Brokken is trouwens volledig misplaatst als je weet dat Brokken lid was van de Belgische stuurgroep van Pandata, het bedrijfje dat op afroep statistieken produceert voor het door AIER en Alt Right gefinancierde Brownstone Instituut dat ingebed zit in het infame Koch-netwerk dat wereldwijd mensen en groepen rekruteert om hun eigen politieke anti-overheidsideologie te verspreiden en de belangen van de achterliggende economische stakeholders belangengroepen te verdedigen. 

Steve Van Herreweghe is dan weer een onlangs door de Psychologencommissie geschorste psycholoog die het, aldus De Standaard, “choquerend om lezen” vond dat de commissie o.a. geoordeeld had, dat hij “met zijn uitspraken en activisme” waarmee hij sinds de coronacrisis ontzettend veel volgers achter zich had weten scharen “angst en haat zou zaaien”.

Tegenover Van Herreweghe had ik het ‘gewaagd’ om, toen de Standaard- journaliste me belde voor een reactie op de online-aankondiging van zijn schorsing (waarin hij het uiteraard deed uitschijnen alsof dat omwille van zijn ‘coronakritische geest’ zou zijn zijn) in datzelfde artikel te laten noteren dat de Van Herreweghe “vaak agressief is in zijn online uitlatingen, grof is en mensen voortdurend uitscheldt.”

(Noteer daarbij dat de woorden “agressief”, “grof” en “mensen uitschelden” zelfs eufemismen zijn als je deze  bloemlezing haatzaaierij en deze bloemlezing angstzaaierij in ogenschouw neemt )

In een poging me te intimideren en het te laten uitschijnen alsof ik naast een ‘door de overheid betaald communicatiebureau’ ook nog één of andere Mata Hari van de Vlaamse pers zou zijn, betrok Steve Van Herreweghe er op voorzet van Sam Brokken zelfs een  een VTM-journalist bij die meer dan 25 jaar geleden mijn eerste jeugdliefje was als bewijs dat ik samenzweer met de elite! Om maar te tonen hoe diep ze in mijn privéleven graven in de hoop bezwarend materiaal te vinden.

Er wordt tussen de nieuwe meesters van de Tegenbeweging dus duidelijk goed samengewerkt om toch maar iets van vuile was over me te vinden aangezien reageren op de inhoud van hetgeen ik schrijf blijkbaar niet goed lukt.

Hondenfluitjes ter intimidatie van critici   

Personen die in de publieke ruimte spreken, zoals de 3 voormelde vermelde figuren doen, moeten kritiek kunnen aanvaarden. Of inhoudelijk in dialoog gaan over de inhoud en de argumentatie van de kritiek.  

Maar net als vele andere influencers van de Tegenbeweging die nogal snel naar de blokkeer-knop grijpen als iemand hun beweringen factcheckt of in vraag stelt, kozen zowel Desmet, Van Herreweghe en Sam Brokken voor dat laatste. Om dan in het openbaar op de persoon van de criticus te spelen. Met leugens en insinuaties die steevast massaal worden geëchood door de vele volgers die deze figuren als mascotte op handen dragen.

En die laatsten doen er in koor nog eens schepje bovenop door de voorgekauwde leugens te mixen met de eigen frustraties en angsten en dat alles terug uit te spugen op iemand die met alle zonden ter wereld wordt beladen en wordt afgeschilderd als een mens om op te braken (sic) zoals iemand me onlangs via de sociale media liet weten.
 
Tijdens mijn afdaling in de echokamers van de Vlaamse Tegenbeweging is al duidelijk gebleken dat hondenfluitjes al volstaan om dergelijke Tegenbewegingsmassavorming tot stand te brengen. Maar dit voorval, waarbij het op geen enkel moment over inhoud of feiten ging en waarbij leugenachtige verzinsels enkel dienden ter intimidatie ten aanzien van mijn persoon, vormt voor mij voorlopig toch wel het meest hallucinante dieptepunt.